Το πρόβλημα με την κρυψορχία δεν έγκειται μόνο στην μειωμένη παραγωγή σπερματοζωαρίων από τον όρχι αλλά και στην πιθανότητα εξαλλαγής σε κακοήθεια. Έτσι σε περίπτωση που ο όρχις έμεινε έξω από το όσχεο 5-10 χρόνια ή και παραπάνω ο χειρουργός πρέπει να εκτιμήσει τον αδένα πριν τον καθηλώσει στη σωστή θέση στο όσχεο. Φυσικά ο νέος άνδρας πρέπει να αυτοψηλαφάται συχνά και σε περίπτωση που ανιχνεύσει κάποια σκληρία ή ανωμαλία στην επιφάνεια του όρχι να απευθυνθεί αμέσως στον γιατρό του.

Η συχνότητα κακοήθειας σε χειρουργημένη κρυψορχία είναι πολλαπλάσια από τον υπόλοιπο υγιή πληθυσμό και αφορά μόνο τον έκτοπο όρχι. Η απλή κλινική εξέταση σε συνδυασμό με ετήσιο υπερηχογράφημα οσχέου είναι η σωστή παρακολούθηση ενός χειρουργημένου παιδιού για κρυψορχία.

Η θεραπεία είναι χειρουργική και ο όρχις κινητοποιείται και καθηλώνεται με ραφές στο όσχεο όπου και ανήκει. Καταλληλότερη ηλικία είναι  αυτή των 6 μηνών ώστε να προληφθούν ακόμη και οι μικροσκοπικές αλλοιώσεις που εμφανίζονται και δεν είναι αναστρέψιμες.

Η επέμβαση της καθήλωσης του όρχι ονομάζεται ορχεοπηξία. Αφορά ημερήσια νοσηλεία, γενική αναισθησία και συνήθως καλύπτεται από τα περισσότερα  ταμεία σε ιδιωτικές κλινικές.

Σε περίπτωση που ο όρχις ψηλαφάται η επέμβαση απλοποιείται και περιλαμβάνει ημερήσια νοσηλεία μόνο.
Εάν ο όρχις είναι αψηλάφητος και δεν ανιχνεύεται με υπερηχογράφημα η λαπαροσκόπηση είναι απαραίτητη για την ανεύρεση και καθήλωση του.Αρκετά συχνά ο αδένας αναγνωρίζεται σε ενδοκοιλιακή θέση και το πρώτο στάδιο της επέμβασης μπορεί να γίνει λαπαροσκοπικά.